Veel mensen hebben geen contact met hun lichaam, maar leven in hun
verstand. En dat is niet zo verwonderlijk. Want hebben we wel contact
met ons lichaam dan betekent dat eigenlijk dat we aanwezig zijn in het
huidige moment. Maar aangezien we het huidige moment vrezen vluchten we
in onze gedachten die alleen over de toekomst gaan of het verleden. In
plaats van contact hebben met, denken we over ons lichaam. En dat
bepaald hoe we er tegenaan kijken. We denken altijd op de wijze van goed
of slecht, zoals dik of dun, mooi of lelijk. We hebben het idee dat het
lichaam een object is wat mooi moet zijn, maar niet altijd is Want we
weten ook dat we soms stinken, dat ons haar niet goed zit, dat onze buik
te groot is en de borsten te klein. We vinden dat onze huid te droog is
of te vet, een kleurtje nodig heeft als hij te blank is, of lichter
moet zijn als hij te donker is. Als we jong zijn kunnen we niet genieten
van een jeugdige schoonheid en als we ouder worden en aftakelen al
helemaal niet. Als we jeugdig zijn en vitaal moeten we onze lusten en
verlangens onderdrukken in plaats van ze uit te drukken. En als we ouder
zijn en minder vitaal, wordt verwacht diezelfde lusten de vrije loop te
laten, anders tel je niet meer mee. Seks hoort fijn te zijn, maar is
tegelijkertijd gevreesd. Over seks wordt eindeloos gesproken, maar is
nog steeds taboe.We willen onze lusten uitleven, maar ook rantsoeneren.
En zo gaat het ook met eten, drugs en alcohol. We kennen te veel waarde
toe aan ons verstand. Maar ons verstand is altijd verdeeld in toekomst
en verleden, in morgen en gisteren. Terwijl ons lichaam dat altijd in
het huidige moment verkeert, uiteindelijk de werkelijkheid bepaalt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten