Veel mensen staan zichzelf niet meer toe geraakt te worden. Zij willen
of kunnen het leven niet meer toelaten. Zij reageren op het leven vaak
met boosheid of wanhoop. Maar geraakt worden is iets anders dan
emotioneel reageren. Wanneer we emotioneel reageren, kennen we aan een
situatie een zekere waarde toe. We hebben er dan een bepaalde mening
over, een oordeel. Van waaruit we ons vervolgens afsluiten, of boos en
verdrietig worden. Hierdoor kunnen we niet meer meevoelen
met de ander. En dat is jammer want daardoor voelen we ons vaak alleen,
eenzaam en onbegrepen. Wanneer we geraakt worden gebeurt er echter iets
anders. Er ontstaat een verbinding tussen datgene wat je raakt en
jezelf. De scheiding valt namelijk weg en je wordt één met de ander.
Maar je kunt ook geraakt worden door bijvoorbeeld een mooi
natuurverschijnsel. Het is eigenlijk niet zozeer het beeld op zich dat
je raakt, maar meer de ervaring dat er niets anders is dan dit prachtige
grenzeloze schouwspel wat door je wordt opgenomen, en als het ware in
je verschijnt. Ook al schieten woorden altijd tekort, toch doe ik een
poging om te beschrijven wat ons werkelijk raakt. Diep geraakt worden
brengt ons in contact met onverklaarbare van het leven. Op zo’n moment
begrijpen we niet meer wat er gebeurt, we zijn verwonderd en totaal
vervuld. Even zijn alle vragen verdwenen, niets lijkt nog een probleem.
Even zijn we helemaal doordrongen van de betekenis van het leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten