Durven we grenzeloos te vertrouwen?

We maken ons grote zorgen, over hoe het gaat aflopen met de coronacrisis. Met onze gezondheid, maar ook met onze portemonnee. Een grote onzekerheid heeft  drijfzand gemaakt, van elk stukje vaste grond dat we onder onze voeten meende te voelen. Alles lijkt ons momenteel  uit handen geslagen te worden. Al onze  veronderstelde zekerheden en denkbeelden, worden stuk voor stuk ontmaskert. We komen tot de ontdekking dat we eigenlijk heel kwetsbaar zijn. De vraag is nu; durven we nog steeds te vertrouwen, op dat het allemaal goed komt. Ook al lijkt het alsof alle poten onder onze eigen stoel volledig worden weggezaagd. Het lijkt onmogelijk, omdat we niets kunnen veranderen aan iets wat niet te veranderen valt. Maar toch moeten we er op vertrouwen dat het schijnbaar onmogelijke mogelijk is. Maar we moeten ons wel realiseren dat vertrouwen niet op afroep beschikbaar is. We moeten beseffen dat wij het niet kunnen, en dat wij het ook niet hoeven te kunnen. Maar dat we het mogen toevertrouwen aan dát wat groter is dan wij. Dat oneindig diepe vertrouwen is de bron waaruit we kracht kunnen putten. Gebrek aan vertrouwen maakt bezorgdheid mogelijk. Als deze samenhang opgaat, moet het omgekeerde ook mogelijk zijn. Dus hoe meer vertrouwen,  hoe meer onze bezorgdheid zal verdwijnen. Maar we kunnen het niet afdwingen. We kunnen het echter wel de ruimte geven en voeding geven door open te staan voor al het wonderlijke in ons bestaan. Elke keer als we ons zorgen maken kunnen we er een grenzeloos vertrouwen  aan toevoegen. Een vertrouwen dat er een werkelijkheid bestaat die alle verbeelding overstijgt. En die werkelijkheid zijn wij.