Je kunt je geconditioneerde lichaam zien, als een neerslag van je geconditioneerde in de tijd levende denkgeest. Die conditionering is in je lichaam meegegroeid. Toch is het niet zo dat die conditionering permanent is. Je brengt ze keer op keer tot uiting, je roept ze steeds weer opnieuw tot leven, je geeft ze elke keer weer voeding. Een klassiek voorbeeld hiervan is de hond van Pavlov. Pavlov stuitte op het verschijnsel, dat honden beginnen te kwijlen, wanneer ze voedsel wordt aangeboden. Hij onderzocht dit verschijnsel door een signaal te geven, en daarna de honden te voeren. Oorspronkelijk kwijlden de honden alleen bij het voeren, en niet bij het signaal. Nadat de combinatie van signaal gevolgd door voeren, enkele keren was herhaald, begonnen de honden al te kwijlen, bij het geven van het signaal. Je wordt geconditioneerd, door het verdringen van ervaringen uit je verleden. Dat maakt dat je nu een bepaald gedrag vertoont, wat voortkomt uit een mentale op tijd gebaseerde geconditioneerde denkgeest. Het bepaald nu in grote mate wie je denkt te zijn. Toch is het in feite niets anders is dan een serie voorstellingen die je van jezelf hebt gemaakt. Het is mogelijk om deze mentale ervaring de rug toe te keren en opnieuw terug te gaan naar je lichaam zodat je weer fysiek aanwezig kunt zijn in het huidige moment.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten