Wilhelm Reich

Wilhelm Reich was een eigenzinnige leerling van Freud. Hij borduurde verder op het gedachtengoed van Freud, maar gaf er een eigen kleur aan. Bij Freud lag het accent op de psychoanalyse. Maar Reich moest niets hebben van dat geanalyseer. Hij zag op de divan niet alleen een hoofd liggen met jeugdherinneringen die geanalyseerd moesten worden. Maar ook een lichaam dat bijna niet ademde, en zich in allerlei bochten wrong als een bepaalde herinnering bovenkwam. Een lichaam dat verkrampte om die herinnering terug te dringen in de diepe spelonken van het onderbewuste. Reich was de eerste die zijn positie achter de divan opgaf en zijn clienten ging aanraken. Hij masseerde zachtjes,  maar drukte ook krachtig in spierblokkades. Hij ontdekte dat de lichaamstaal van iemand  een directe uiting was van zijn emotionele wereld. Reich ontwikkelde als eerste de lichaamsgerichte therapie, een geheel nieuwe behandelingsmethode die voornamelijk gebaseerd is op adem, beweging en emotionele expressie. Hoewel men in die tijd veel respect had voor zijn briljante geest, zijn uitzonderlijke mededogen en moed, maakte hij tegelijkertijd ook veel vijanden. Hij trapte tegen vele schenen omdat het hem aan elke vorm van tact en diplomatie ontbrak.  Hij stond bekend als een ‘moeilijke klant’ wiens wil wet was. Daarom heeft hij zijn nieuwe werkwijze nooit helemaal kunnen integreren. Pas veel later hebben zijn leerlingen kunnen oogsten wat hij had gezaaid.