Hoop

Wanneer je je ongelukkig voelt, koester je hoop, want hoop doet leven. Je hoopt dat het ooit beter zal worden. Dat er eens een gelukkige tijd zal aanbreken, waardoor dit onaangename gevoel verdwijnt. Hoop wekt de illusie dat ongelukkig zijn niet bij het leven hoort. Het doet je geloven dat het echte leven nog moet komen. Daarom wordt het een doel wat je wilt bereiken. Zo vestig je alle hoop op de toekomst en tracht je tegelijkertijd de werkelijkheid te vermijden. Hoop zorgt er voor dat je je energieker, vitaler en sterker voelt. Is alle hoop vervlogen dan voel je je neerslachtig, futloos en zwak, en heeft het leven geen betekenis meer. Want waarom zal je verder leven als er niets meer te bereiken valt? Maar door steeds weer opnieuw te hopen tracht je in leven te blijven. Je kunt dit saaie leven alleen volhouden omdat je hoopt dat er in de toekomst iets zal gebeuren. Ondanks dat je niet eens weet wanneer die dag komt en zelfs niet wat er precies zal gebeuren. Maar je  hoopt dat het iets aangenaams zal zijn Zo houd je jezelf op de been. Hoop doet leven, maar dit is toch geen leven. Je wordt er alleen maar hopeloos van. Want de dag waarop ‘hét’ zal verschijnen komt nooit. De dag na vandaag waarop al je hoop is gevestigd bestaat niet. Zo ben je altijd onderweg naar morgen, maar je komt nooit aan. Integendeel het brengt je steeds verder van huis. Het geeft je nooit de kans om thuis te komen in het huidige moment