Je denkgeest kan de vorm aannemen, van een emotie of een bepaald gevoel, het kan zich ook kenbaar maken als een idee, een mening of opvatting, dat kan zowel symbolisch als een eigen fantasie zijn. Denken heeft ook het vermogen, verleden en toekomst in het leven te roepen. Tot zover de mogelijkheden van het denken. Maar het denken heeft niet het vermogen, om zowel zichzelf als het ‘geheel’ te ‘zien’. Zonder object en subject, kan het denken geen uiterlijke vorm aannemen. Het denken ‘leeft in de tijd’, het kan niets direct ervaren. Voor de meeste mensen, is wat gedacht wordt de enige werkelijkheid. De ‘denkwerkelijkheid’, is niet in staat het huidige moment te ervaren, vandaar dat de actualiteit ontbreekt. Wat heel is, neemt de schijn aan van verdeeldheid als het wordt gedacht. Je denkgeest kan het ‘geheel’ niet bevatten, omdat dit buiten het gebied van het denken ligt. Het ‘geheel’ kan het denken wel bevatten, omdat het geheel alles omvat. Denken wijst naar een denker. Een denker heeft gedachten. Gedachten kunnen worden waargenomen. De denker kan niet worden waargenomen, behalve als gedachte. Denken is beperkt. Het huidige moment kent geen beperkingen. Ook ‘aanwezig zijn’ vereist geen denken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten