Leegte

Gewoonlijk gaan we volledig op in onze plannen en ambities. Omdat we er heilig van overtuigd zijn dat die ons leven zin en betekenis zullen geven. Het geeft een gevoel van 'ik besta', er gebeurt iets, ik heb een doel in mijn leven. En we hopen daarmee onze dromen, plannen en idealen gestalte te kunnen geven Afgezien we daarin slagen of niet, we zullen daar nooit voldoening in vinden. Want als onze dromen niet uitkomen zijn we zo al zo niet voldaan, maar ook als ze wel uitkomen blijven we ons onvoldaan voelen. Het is dan net of er primair iets ontbreekt, alsof we iets fundamenteels missen. Toch blijft het verlangen naar vervulling bestaan. Het is een psychologische pijn wat voelt als een knagende innerlijke leegte, als een ontoereikendheid, of als zinloosheid. Die leegte was er altijd al, maar werd opgevuld door onze plannen en ambities, zodat we de pijn niet voelden. Nu die leegte-vullers zijn weggevallen voelen we die pijn in al zijn hevigheid . In eerste instantie zullen we proberen de pijn te ontlopen of te ontkennen. Maar zo gauw we merken dat dit niet lukt, gaan we iets anders proberen. We nemen dan drugs of alcohol, of we gaan aan reiki, meditatie of yoga doen. Uiteindelijk om iemand te worden die vrij is van pijn. Maar juist dit ‘worden’ is de oorzaak van de pijn, het komt voort uit de neiging redding te zoeken bij iets wat buiten onszelf ligt. Waardoor we altijd met lege handen blijven staan. Ondertussen blijven we innerlijk groeien. We worden steeds spiritueler, liefdevoller en socialer. Maar in werkelijkheid zijn we een wolf in schaapskleren, de duivel vermomd als heilige. Voor het oog van de buitenwereld zijn we gelukkig en vrij, maar innerlijk voelen we ons leeg en lijden we pijn