Een van de belangrijkste dingen in het leven is een zekere 'innerlijke stabiliteit' te vinden. Om tot deze stabiliteit te komen moeten we ontvankelijk zijn voor een innerlijke stilte. Ontvankelijk omdat deze stilte niet het gevolg is van inspanning. Zij komt vanzelf als we ons voor het leven openstellen. Deze stilte is ook niet louter een kalme geest waar geen gedachten en gevoelens zijn. Integendeel het is een ruimte waarbinnen al onze ervaringen vanzelf kunnen plaatsvinden. Dit is een ander soort stilte als wij kennen. Bij stilte denken we meteen aan de afwezigheid van lawaai of aan een stille geest zonder gedachten. Maar dat is een betrekkelijke stilte. Ik bedoel de stilte die ontstaat als we al onze ervaringen die zowel in als buiten ons gebeuren verwelkomen. Dit is volkomen nieuw voor ons. We hebben altijd geleerd om in strijd te zijn met wat er is. We denken nog steeds dat we vrede en vrijheid kunnen vinden door onze innerlijke of uiterlijke omgeving te veranderen. Maar het is waanzin om je voortdurend te verzetten tegen wat er is en te denken dat het anders zou moeten zijn. Verzet en strijd brengt ons alleen maar dieper in juist datgene waaraan we proberen te ontsnappen. Op die manier blijf je tegen het leven vechten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten