Vrij zijn

 

Iedereen wil vrij zijn, want vrij zijn is waar elk mens naar verlangt. Vrij zijn om te zijn wie je bent. Wanneer je verlangt naar vrijheid betekent dat, je je gevangen voelt. Want je bent niet vrij. Hoewel je vrij bent geboren, voel je je nog altijd geketend. Je hebt je letterlijk van je vrijheid beroofd, door je vrije energiestroom te blokkeren. Dit heeft je ademhaling beperkt, je energieniveau verlaagt, en werkt  op dit moment remmend, bij het vrij uiten van je gevoelens. Vrijheid is net als een rivier die naar de zee stroomt. De rivier is vrij, omdat hij simpelweg de natuurwet van de zwaartekracht volgt. Die vrijheid houdt op, als de rivier wordt ingedamd. Net zoals de rivier, is er in jou ook een levensstroom die zich beweegt door de tijd, zoals de rivier door de ruimte. Je kunt je laten gaan op die stroom, of je kunt proberen die stroom te vertragen of te stoppen. In dat laatste geval verlies je je vrijheid, en voel je je gevangen en vastzitten. Door met de stroom mee te gaan, en het leven door je heen te laten stromen, zoals het zich aan je voordoet, voel je geen enkel verlangen meer om anders te worden, of dat het anders moet, maar kun je rusten in de aanwezigheid van het huidige moment. Want je kunt pas echt vrij zijn als je vrij bent van verlangens.

Een koningin

 .

Een koningin zal zich nooit op glad ijs begeven. Want zie je het al voor je; een koningin met zo’n grote wijde rok en daaronder allemaal onderrokken die de schaatsen onderbindt, en het ijs op gaat en dan valt. Dat kan toch niet, een koningin kan zich gewoonweg niet permitteren met haar beentjes omhoog tussen het gewone volk te liggen. Daarom zal zij als ze verstandig is,  daar nooit aan beginnen, want een koningin  moet alles kunnen, en mag in  geen geval  afgaan. Ook ik ben lange tijd  als een koning met lange rokken door het leven gegaan, bang om te vallen, bang om af te gaan Maar door te accepteren iets niet te kunnen, en mezelf toe te staan fouten te mogen  maken, ben ik nu vaak op het ijs te vinden,  en met veel genoegen. Helaas blijkt het voor veel mensen heel erg moeilijk te zijn om te accepteren dat ze iets niet kunnen, of iets verkeerd doen. Vaak verlangen ze wel een eigen invulling  aan het leven te willen geven, maar blijft men op een of andere manier in dezelfde situatie zitten. Of komen in een vicieuse cirkel terecht, een  constant gevecht tegen willen en niet willen. Hierdoor verdwijnt geleidelijk aan het vermogen om daar verandering in aan te brengen. Toch zal ik je graag willen uitnodigen om eens op het ijs te stappen en te ontdekken hoe het is om fouten te maken en te laten zien dat je niet perfect bent. Het geeft je de mogelijkheid om eens te ervaren hoe fijn het is om meer mens te zijn en met het gewone volk te schaatsen en plezier te hebben. Uiteindelijk bestaat een groot gedeelte van de ijspret toch gewoon uit vallen en opstaan

Leegte

Gewoonlijk gaan we volledig op in onze plannen en ambities. Omdat we er heilig van overtuigd zijn dat die ons leven zin en betekenis zullen geven. Het geeft een gevoel van 'ik besta', er gebeurt iets, ik heb een doel in mijn leven. En we hopen daarmee onze dromen, plannen en idealen gestalte te kunnen geven Afgezien we daarin slagen of niet, we zullen daar nooit voldoening in vinden. Want als onze dromen niet uitkomen zijn we zo al zo niet voldaan, maar ook als ze wel uitkomen blijven we ons onvoldaan voelen. Het is dan net of er primair iets ontbreekt, alsof we iets fundamenteels missen. Toch blijft het verlangen naar vervulling bestaan. Het is een psychologische pijn wat voelt als een knagende innerlijke leegte, als een ontoereikendheid, of als zinloosheid. Die leegte was er altijd al, maar werd opgevuld door onze plannen en ambities, zodat we de pijn niet voelden. Nu die leegte-vullers zijn weggevallen voelen we die pijn in al zijn hevigheid . In eerste instantie zullen we proberen de pijn te ontlopen of te ontkennen. Maar zo gauw we merken dat dit niet lukt, gaan we iets anders proberen. We nemen dan drugs of alcohol, of we gaan aan reiki, meditatie of yoga doen. Uiteindelijk om iemand te worden die vrij is van pijn. Maar juist dit ‘worden’ is de oorzaak van de pijn, het komt voort uit de neiging redding te zoeken bij iets wat buiten onszelf ligt. Waardoor we altijd met lege handen blijven staan. Ondertussen blijven we innerlijk groeien. We worden steeds spiritueler, liefdevoller en socialer. Maar in werkelijkheid zijn we een wolf in schaapskleren, de duivel vermomd als heilige. Voor het oog van de buitenwereld zijn we gelukkig en vrij, maar innerlijk voelen we ons leeg en lijden we pijn