Religies
Geschikte ouders
Werken voor de kost
Denken dat je voelt
We denken dat we voelen. Daarom hebben we geen contact met ons lichaam, maar leven in ons verstand. En dat is niet zo verwonderlijk. Want hebben we wel contact met ons lichaam dan betekent dat eigenlijk dat we aanwezig zijn in dit moment. Maar aangezien we het huidige moment vrezen vluchten we in onze gedachten die alleen over de toekomst gaan of het verleden. In plaats van contact hebben met, denken we over ons lichaam. En dat bepaald hoe we er tegenaan kijken. We denken altijd op de wijze van goed of slecht, zoals dik of dun, mooi of lelijk. We hebben het idee dat het lichaam een object is wat mooi moet zijn, maar niet altijd is Want we weten ook dat we soms stinken, dat ons haar niet goed zit, dat onze buik te groot is en de borsten te klein. We vinden dat onze huid te droog is of te vet, een kleurtje nodig heeft als hij te blank is, of lichter moet zijn als hij te donker is. Als we jong zijn kunnen we niet genieten van een jeugdige schoonheid en als we ouder worden en aftakelen al helemaal niet. Als we jeugdig zijn en vitaal moeten we onze lusten en verlangens onderdrukken in plaats van ze uit te drukken. En als we ouder zijn en minder vitaal, wordt verwacht diezelfde lusten de vrije loop te laten, anders tel je niet meer mee. Seks hoort fijn te zijn, maar is tegelijkertijd gevreesd. Over seks wordt eindeloos gesproken, maar is nog steeds taboe. We willen onze lusten uitleven, maar ook rantsoeneren. En zo gaat het ook met eten, drugs en alcohol. We kennen te veel waarde toe aan ons verstand. Maar ons verstand is altijd verdeeld in toekomst en verleden, in morgen en gisteren. Terwijl ons lichaam dat altijd in het huidige moment verkeert, uiteindelijk de werkelijkheid bepaalt.
Hoop
Wanneer je je ongelukkig voelt, koester je hoop, want hoop doet leven. Je hoopt dat het ooit beter zal worden. Dat er eens een gelukkige tijd zal aanbreken, waardoor dit onaangename gevoel verdwijnt. Hoop wekt de illusie dat ongelukkig zijn niet bij het leven hoort. Het doet je geloven dat het echte leven nog moet komen. Daarom wordt het een doel wat je wilt bereiken. Zo vestig je alle hoop op de toekomst en tracht je tegelijkertijd de werkelijkheid te vermijden. Hoop zorgt er voor dat je je energieker, vitaler en sterker voelt. Is alle hoop vervlogen dan voel je je neerslachtig, futloos en zwak, en heeft het leven geen betekenis meer. Want waarom zal je verder leven als er niets meer te bereiken valt? Maar door steeds weer opnieuw te hopen tracht je in leven te blijven. Je kunt dit saaie leven alleen volhouden omdat je hoopt dat er in de toekomst iets zal gebeuren. Ondanks dat je niet eens weet wanneer die dag komt en zelfs niet wat er precies zal gebeuren. Maar je hoopt dat het iets aangenaams zal zijn Zo houd je jezelf op de been. Hoop doet leven, maar dit is toch geen leven. Je wordt er alleen maar hopeloos van. Want de dag waarop ‘hét’ zal verschijnen komt nooit. De dag na vandaag waarop al je hoop is gevestigd bestaat niet. Zo ben je altijd onderweg naar morgen, maar je komt nooit aan. Integendeel het brengt je steeds verder van huis. Het geeft je nooit de kans om thuis te komen in het huidige moment
Wensen
Iedereen wil gezien en gekend worden, we voelen een diep verlangen naar verbinding, affectie, liefde en genegenheid. We verlangen voortdurend naar dingen die nu ontbreken. We wensen aldoor wat er op dit moment niet is. Het is onvoorstelbaar wat we allemaal kunnen bedenken om de werkelijkheid van dit moment niet onder ogen te zien. Alsof we alleen maar willen ervaren wat we verlangen. De ervaring wordt slechts toegelaten als het aan onze voorwaarden voldoet. Het is een houden van onder voorbehoud. Klikt het niet dan schept onze denkgeest zijn eigen wereldje. Hierdoor ontstaat een breuk met de realiteit van het huidige moment. Zo ontstaan verlangens die niet anders dan onvervuld kunnen blijven. Het is het ontkennen van de levende ervaring. Een niet kunnen accepteren van wat er op dit moment is. Het is een onderbreken van de verbinding met onze eigen levensstroom. Dat is de pijn die we vaak voelen, de pijn van het gemis. Maar we hebben toch allemaal verlangens hoor ik de lezer nu zeggen? Ja dat klopt maar het gaat er om deze in een levende verbinding te brengen met het huidige moment. Door afgestemd te zijn op de toekomst komt deze verbinding nooit tot stand. Dat betekent meegaan wat er wél is. Het huidige moment erkennen en van daaruit functioneren. Dan gaat het weer stromen en gaan we ervaren dat dít moment onuitputtelijk rijk is en alles bevat waar we zo naar verlangen.