Ik weet niet of je wel eens het televisie programma 'memories' hebt
gezien van Anita Witzier? Wanneer dit niet het geval is, dit programma
gaat altijd over een oude kortstondige en heftige liefdes-affaire, wat
uiteindelijk nooit iets is geworden. Het zelfde geldt ook voor
vacantieliefdes De overeenkomst van al die affaires is dat men op zoek
is naar die nooit vergeten ware liefde. Het geeft aanleiding tot de
meest romantische en prachtige verhalen. Het blijkt altijd de meest
vurige romance geweest te zijn die men in het leven heeft ervaren. Geen
geruzie, geen conflicten, geen bekvechten, geen jaloezie, maar een
romantische liefde met een diepe verbondenheid en een diep begrip voor
elkaar. Natuurlijk kun je zo'n liefde moeilijk vergeten, want het lijkt
vaak een sprookje. Maar waarom blijken deze verloren liefdes altijd zo
volmaakt te zijn? Hoe komt het dat men deze affaires blijft zien als
de enige echte ware liefde? Wellicht komt dit omdat de periode te kort
was om ook elkaars schaduwkant te leren kennen Want wanneer twee
mensen gaan samenleven komt de andere kant van hun leven ook aan de
oppervlakte. Daarom zijn de meest succesvolle lovers ter wereld, zij die
uiteindelijk nooit bij elkaar komen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten