Ik ben

Ik ben- ik ben er- ik voel mezelf- ik neem mezelf waar- ik tref mezelf aan- ik ben er, daaraan is geen twijfel mogelijk. Even later ben ik er nog steeds, en ik heb er niets voor gedaan , dat ik er nog ben. Zonder me in te spannen ben ik er. Ik adem maar dat gaat vanzelf.  Ik ben er eenvoudig. Wonderlijk dat ik er zomaar ben. Ik kan zelfs niet aan mezelf ontsnappen. Ik kan niet uit mijn huid kruipen. Zelfs als dat zou kunnen en ik vlucht, ben ik er nog steeds.  Ik kan er met mijn wil niets tegen doen. Ik kan er zelfs tégen mijn wil zijn. Ook als ik er niet wil zijn , ben ik er toch. Of ik nu wil of niet, ik ben er. Ik ontsta voortdurend uit een wil die mij wil.  Blijkbaar ben ik gewild. Een onzichtbare macht schenkt me ononderbroken het bestaan. Ze draagt me zelfs Kennelijk wil deze macht dat ik er ben.  Ze schenkt mij eenvoudig aan mezelf. Ik ben een geschenk. Wat is dit voor macht die er steeds maar voor zorgt dat ik er ben? Wat is dat voor macht die mij uit zich laat voortkomen? Dat kan niets anders betekenen dat die mysterieuze macht mij erkent, wilt en liefheeft. Dat is toch fantastisch! Ik hoef niets te doen alleen maar te wachten terwijl ik voortdurend ontsta. Kennelijk kom ik voort uit een macht die me erkent en liefheeft. Ik ben een wonderlijk mysterie op het spoor gekomen. Centraal in mijn leven bestaat een welwillende macht die mij onuitputtelijk geeft,  omdat ze van mij houdt. Zou ze mij horen als ik haar bedank?